„Za duży na bajki 2”
Dowiedz się jak zamówić seansLevel Up! Na szlaku ku dorosłości
Grupy Wiekowe
Zagadnienia edukacyjne
„Za duży na bajki” powraca na wielkie ekrany w drugiej odsłonie! Inspirujące przygody Waldka, Staszka i Delfiny, ekscentrycznej ciotki Mariolki i mamy Teresy ponownie wzruszą i rozbawią widzów. Podobnie jak pierwszą część, najnowszy obraz Kristoffera Rusa cechuje autentyczność i trafność w przedstawianiu nastoletniej perspektywy. Film z lekkością podejmuje tak poważne tematy, jak dojrzewanie, stawianie granic czy akceptacja. „Za dużego na bajki 2” polecamy dzieciom od czwartej klasy szkoły podstawowej, nauczycielom i nauczycielkom, a także wszystkim którzy są lub czują się rodzicami.
Zobacz zwiastun filmu „Za duży na bajki 2”
Językowy humor, ciekawe kreacje głównych bohaterów, wciągająca akcja i imponujące krajobrazy Tatr czynią kontynuację ulubionego filmu familijnego Polaków idealnym wyborem na wspólny seans. Dorastający Waldek zmierzy się z nowymi wyzwaniami i wyruszy na poszukiwanie odpowiedzi na nurtujące go pytania.
O czym jest „Za duży na bajki 2”?
Druga część historii o trójce przyjaciół, którzy już wyrośli z bajek, przeniesie nas w Tatry, gdzie wspólnie spędzą lato. Podczas górskiej wycieczki Waldek dowie się, że w okolicy mieszka jego biologiczny tata, którego losy pozostawały dla niego (oraz dla widzów pierwszej części) do tej pory tajemnicą. Nastolatek postanawia znaleźć miejsce zamieszkania ojca i go poznać. Razem z niezawodnym przyjacielem Staszkiem opracowują plan i wyruszają na górski szlak. Delfinie przypada zadanie zapewnienia, by o ich misji nie dowiedzieli się dorośli członkowie wycieczki: poszukującą wytchnienia mama Waldka, jej nowy partner Piotr i szalona ciocia Mariolka. Czy bohater odnajdzie odpowiedzi, których tak usilnie poszukuje?
Walory edukacyjne filmu „Za duży na bajki 2”:
- Potrzeba bliskości. Waldek zwyczajnie tęskni za swoim tatą, odczuwa jego dojmujący brak w swoim życiu. „Za duży na bajki 2” w poruszający sposób mówi o ludzkiej wrażliwości, potrzebie ciepła i miłości, które są uniwersalne dla dzieci i dorosłych.
- Terapeutyczna moc wyobraźni. Brak wiedzy na temat biologicznego ojca skłania Waldka do snucia domysłów i wyobrażania sobie, kim i jaki on jest. Dziecięcym (i nie tylko) sposobem na radzenie sobie ze starą, odrzuceniem i smutkiem jest uciekanie się do świata fantazji.
- Czy dorosłość oznacza, że marzenia trzeba wpisać „między bajki”? Najlepszą odpowiedzią na to pytanie jest postawa uwielbianej przez widzów ciotki Mariolki i napotkanego przez chłopaków na tatrzańskim szlaku (nieprawdziwego) górala. Zobaczycie sami!
- Patchworkowa rodzina. Druga część, podobnie jak pierwsza, przedstawia niestandardowy model rodziny. Dla wielu uczniów sytuacja Waldka może okazać się bliska. Waldek mierzy się z trudną sytuacją – poznaniem nowego partnera ukochanej mamy. Akcja filmu potwierdza, że prawdziwa rodzina to nie zawsze więzy krwi, a bliskie relacje można budować nawet z pozornie dalekimi nam osobami.
- Postawa akceptacji. Wyrozumiałość, docenienie chęci i zrozumienie dla popełnianych błędów to często jedne z największych darów, jakie możemy ofiarować innym. Waldek przekonuje się do nowego członka rodziny, widząc szczerość jego zaangażowania i uczuć. Analiza historii bohaterów filmu może być dla widzów lekcją akceptacji własnych błędów, emocji i ograniczeń.
- Nie liczy się pierwsze wrażenie. Nowi bohaterowie filmu nie od razu dają się lubić, w toku akcji zyskują jednak sympatię widzów. Dowodzi to nie tylko tego, że nie należy „oceniać książki po okładce”, ale też że prawdziwe poznanie innej osoby wymaga niekiedy czasu i odrobiny wysiłku oraz otwartej postawy pozbawionej uprzedzeń.
- Nauka wybaczania błędów. Ważne miejsce w filmie zajmuje temat bliskich relacji, które wymagają czasem poświęcenia, bezinteresownej pomocy czy puszczenia negatywnych chwil w niepamięć. Łącząca Waldka, Staszka i Delfinę więź wystawiona na próbę okazuje się prawdziwą przyjaźnią, zdolną przetrwać nawet te trudniejsze chwile.
- Dziecięce wpatrzenie w opiekunów. Dzieci często bezkrytycznie patrzą na swoich rodziców i uczą się przez modelowanie. Dlatego, będąc opiekunem, rodzicem, pamiętaj, że Twoi podopieczni to uważni obserwatorzy i słuchacze, którzy potrzebują wzoru do naśladowania – i prawdopodobnie upatrują go w Tobie!
- Czy warto kłamać „dla czyjegoś dobra”? To pytanie, które z pewnością zadaje sobie wielu rodziców. Waldek i jego mama nie mówią sobie całej prawdy, w dobrych intencjach, chcąc wzajemnie się chronić. Konfrontacja Waldka z nieznanym dotąd tatą pozwala mu lepiej poznać motywację postępowania swojej mamy. Paradoksalnie, chęć poznania ojca i spędzony z nim czas, pozytywnie wpływają na jego więzi z innymi członkami rodziny.
- Złudność ideałów. Trudne relacje w życiu często dotyczą też osób nam najbliższych. W dziecięcej percepcji figura mamy lub taty jest z reguły idealizowana. Przekonanie się o nierealności tego ideału, dostrzeżenie popełnianych przez dorosłych błędów bywa trudne do zaakceptowania i staje się jednym z pierwszych kroków w dorosłość.
- Stawianie granic w relacji. Nastoletni bohaterowie „Za dużego na bajki 2” przeżywają wiele trudnych sytuacji, wywołujących skrajne emocje – od fascynacji do rozczarowania. Przekonują się, że to ich własne odczucia są najlepszym wyznacznikiem granic w interakcjach międzyludzkich. Cokolwiek czują – jest to w porządku i mają prawo dać sobie czas lub powiedzieć „nie”.
- Dojrzewanie do samodzielnych decyzji. W drugiej części Waldek naprawdę staje się „za duży na bajki”, a jego filmowa droga okazuje się metaforą osiągania niezależności. Zadania i misja, jakich się podejmuje wymagają od niego umiejętności planowania, podejmowania trudnych decyzji i radzenia sobie z rzeczywistością.
- Bezpieczeństwo w górach. Nastoletni Waldek i Staszek wyruszają na górski szlak i spotykają… niedźwiedzia! Zajęcia po seansie warto przeznaczyć na przypomnienie (szczególnie przed sezonem wiosennym i letnim) o podstawowych zasadach postępowania w lesie, górach i w kontakcie z dzikimi zwierzętami. Czy ucieczka na drzewo to zawsze dobry pomysł? Jak przygotować się do górskiej wyprawy? Film to dobry punkt wyjścia do zajęć na ten temat.
- Odkrywanie własnych talentów. W toku akcji młodzi bohaterowie poznają swoje nowe zdolności. Waldek jest nie tylko utalentowanym gamerem, ale również kreatywnym twórcą gier, Staszek zaś świetnie sprawdza się jako doradca… w sprawach sercowych.
„Za duży na bajki 2” to tytuł, obok którego nie można przejść obojętnie. To bez wątpienia film dziś potrzebny. Nie tylko dlatego, że w sposób nowoczesny, nieidealizujący przedstawia rodzinę i dorastanie, ale również przez to, że bez dydaktyzmu podejmuje tematy trudne dla dzisiejszych nastolatków. Film nie podaje gotowych odpowiedzi i rozwiązań na problemy, pozostawia jednak widza z pewnością, że dzięki wsparciu i miłości bliskich jesteśmy w stanie przezwyciężyć wszystko. To sprawia, że „Za duży na bajki 2” to idealna propozycja na integracyjne wyjście z klasą lub rodzinny seans. Film zachwyci i rozbawi rówieśników głównych bohaterów, a i dorosłym widzom zapewni okazje tak do śmiechu, jak i wzruszeń.
Na film „Za duży na bajki 2” zapraszamy do kin już od 15 marca.
Jagoda Roszak