22 lipca do kin wchodzi polska animacja na podstawie prozy Tove Jansson. „Pamiętniki Tatusia Muminka” to klasyka literatury dziecięcej i część uwielbianej sagi. Dlaczego warto nie tylko przeczytać z dziećmi książkę, ale także pokazać im najnowszy film o Muminkach?
„Pamiętniki Tatusia Muminka” to polsko-fińska koprodukcja. Za animację odpowiada rodzime studio Animoon, które wykonało film tradycyjną metodą poklatkową z wykorzystaniem kukiełek. To samo studio tą samą techniką stworzyło również swój poprzedni film o Muminkach, czyli „Magiczną Zimę Muminków”. Ciepłe przyjęcie tej produkcji dało zielone światło do nakręcenia kolejnej części, czyli właśnie „Pamiętników Tatusia Muminka”.
Zobacz zwiastun „Pamiętników Tatusia Muminka”:
Animacja poklatkowa przeniesie rodziców do czasów ich dzieciństwa i bajek w rodzaju „Misia Uszatka”, a dzieciom oferuje spokojniejszy, bardziej relaksujący rodzaj opowieści od krzykliwych, przebodźcowanych produkcji w stylu Cartoon Network. Fantazyjny klimat filmu buduje nie tylko pieczołowita warstwa graficzna, ale też marzycielska ścieżka dźwiękowa, np. udany utwór tytułowy „Fale Oceanu” Andrei Eklund.
Jakie walory edukacyjne ma film „Pamiętniki Tatusia Muminka”?
„Pamiętniki Tatusia Muminka” to jedna z najbardziej nostalgicznych, najbardziej poetyckich książek Tove Jansson. Powieść ma budowę szkatułkową. Mały Muminek jest chory, więc jego Tata umila mu czas barwnymi opowieściami o przygodach ze swojej młodości. Przybliża swojemu synkowi również okoliczności poznania jego mamy. Film jest wierną adaptacją książki, dobrze oddającą ducha powieści. Co przekazują najmłodszym „Pamiętniki Tatusia Muminka”?
„Nie wolno patrzeć w niebo!”
Tak będzie strofować małego Tatusia Muminka wychowująca go Ciotka Paszczaka. Ale film staje po stronie marzycielskiego, żądnego przygód młodego trolla, nie jego przyziemnej opiekunki. Fantazyjna narracja jest pochwałą wyobraźni i „patrzenia w niebo” właśnie. Zachęca do szukania piękna w otaczającym świecie i sięgania wyżej niż inni.
Niedaleko pada jabłko od jabłoni
Ważnym tematem filmu jest relacja ojca z synem, więź Muminka z Tatą. Animacja zachęca dzieci do zastanowienia się: a jak poznali się moi rodzice? Jakim chłopcem był mój tata, a dziewczynką mama?
Czasem każdy czuje się gorszy
Muminek w filmie ma kompleksy na punkcie swojego ogonka. Bardzo przejmuje się też opinią Panny Migotki na swój temat. Dzieci często nie czują się pewnie w swojej skórze i obawiają się oceny innych. Muminki uczą akceptacji i pokazują piękno tkwiące w różnorodności.
Dorastanie i poszukiwanie siebie
Opowieść o młodości Tatusia Muminka to baśniowa coming out of age story. Tatuś Muminka ucieka z sierocińca, by zacząć życie na własny rachunek. Podczas wielu niebezpiecznych przygód na morzu i poza nim dorasta, usamodzielnia się i nabiera pewności siebie. Jego historia jest pokrzepiająca dla słuchającego go Muminka i może też być taka dla dziecięcego widza.
Piękna warstwa graficzna
„Pamiętniki Tatusia Muminka” są po prostu przepięknie zanimowane. Twórcy ze studia Animoon zadbali o każdy szczegół i z niezwykłą skrupulatnością zbudowali kukiełkowy świat Muminków. Spokojne ruchy postaci, niespieszne tempo i dużo niebieskości w palecie barw sprawią, że seans będzie prawdziwym relaksem dla małego widza. Film nadaje się nawet dla bardzo wrażliwych dzieci.
Mądrość Muminków
Znakiem firmowym prozy Tove Jansson są z pozoru proste, a niosące głęboką filozoficzną treść zdania. Trafność, humor i pewna doza melancholii to wyznaczniki stylu fińskiej pisarki. Autorzy scenariusza mocno bazowali na pierwowzorze literackim i nie ingerowali w język Muminków, zachowując tym samym ich wyjątkowość. Fani słynnych trolli z pewnością będą tym filmem zachwyceni.
Film „Pamiętniki Tatusia Muminka” w kinach już od 22 lipca.
Zapisz się do pakietu premium i zyskaj nielimitowany dostęp do wszystkich materiałów na naszej stronie.
Katarzyna Kebernik
