Dlaczego warto zobaczyć z klasą „Kierunek: Księżyc!”?

„Kierunek: Księżyc!” to niezwykła bajka. Przenosząc nas w kosmiczny świat Piaskuna, Nocnej Wróżki i Duchów Natury animacja przy okazji uczy, że największą magią są tak naprawdę najbardziej przyziemne rzeczy. Twórcy wskazują bowiem nie tylko na istotę relacji rodzinnych czy problemów, z jakimi zmagają się młodzi ludzie w szkole lub w domu. Zwracają też uwagę na to, jak ważne jest to, by dbać o środowisko i szanować każdą mieszkającą na świecie istotę. Poniżej znajdziesz kilka tematów, które warto będzie poruszyć z uczniami po projekcji.

Dbajmy o naszą planetę

Jednym z bohaterów filmu jest żuk Żukosław, który opowiada innym owadom swoją historię. Przed laty Żukosław poznał bowiem swoją przyszłą żonę, Panią Brzęczyczcińską, z którą żył w wielkiej brzozie. Pewnego dnia jednak ich sielankę przerwali ludzie, ze złym Lunosem na czele, którzy postanowili za wszelką cenę wyciąć rosnące w okolicy drzewa, w tym brzozę Żukosława. Ten, widząc, że nie ma szans w starciu z bezwzględnymi oprychami, natychmiast zwrócił się z prośbą o wsparcie do Nocnej Wróżki, która pospieszyła na Ziemię i stanęła oko w oko z Lunosem i jego pomocnikami. Nocna Wróżka, chcąc pomóc zwierzętom, wysłała złoczyńców najdalej, jak tylko się dało – na księżyc. W ten sposób uratowała nie tylko Żukosława, ale także środowisko, które chciał zniszczyć Lunos. Twórcy zwracają tym samym uwagę na zagrożenie, jakie stwarza przyrodzie człowiek. Ingerując w naturę i jej cykl, rujnuje życie wszystkich zwierząt, owadów, roślin, często zabierając im dom, w którym każda z tych istot funkcjonuje. Dlatego tak ważne jest, by zauważać szkodliwe skutki takich działań i zacząć dbać o środowisko. Dzięki temu ludzie mogli żyć z planetą w pełnej zgodzie i symbiozie.

Zawsze trzeba patrzeć w przyszłość

Nocna Wróżka nie zauważyła jednak, że razem z Lunosem i jego pomocnikami, teleportowała na Księżyc także brzozę oraz jedno z ramion żuka, a Pani Brzęczyczcińska zaginęła bez śladu. Mimo dobrych intencji, Nocna Wróżka nie zdołała uratować wszystkiego i nie obyło się bez szkód. I choć sprawiła, że Lunos ze swoją świtą zniknęli, to w tym samym momencie Żukosław stracił zarówno swój dom, jak i rodzinę. Jedyną nadzieją, jaka mu pozostała, była przepowiednia wypowiedziana przez Wróżkę. Mówiła ona o miłośnikach zwierząt, którzy będą w stanie udać się z misją na Księżyc i odzyskać brzozę oraz ramię żuka. Dlatego Żukosław przez tyle lat opowiadał swoją historię, licząc na to, że wreszcie spotka wybranków, którzy pomogą mu odzyskać to, co kiedyś dawało mu szczęście. Wciąż tkwiąc w przeszłości, zapomniał jednak o tym, że życie toczy się dalej. Stracił przez to wiele lat, wiodąc samotny los i licząc na to, że kiedyś uda mu się zrealizować cel.

Miłość między rodzeństwem bywa trudna

Na szczęście Żukosław udowodnił, że jego upór i zawziętość nie poszły na marne, a jeśli bardzo czegoś pragniemy, to jesteśmy w stanie to osiągnąć. Pewnego dnia spotyka na swojej drodze rodzeństwo, Piotrka i Anię, których różni niemalże wszystko – od wieku, przez zainteresowania, aż po podejście do życia. Te różnice powodują między nimi konflikty, bo mała Ania jest wieczną optymistką, wierzącą w jednorożce, magię i gadające zwierzęta. Z kolei Piotrek jest zamknięty w sobie i sceptycznie nastawiony do świata, a jego największą pasją jest kosmos i astronomia – zainteresowania, które przejął po zmarłym tacie. Nagła przeprowadzka niespodziewanie zmusza rodzeństwo do mieszkania w jednym pokoju, co jeszcze bardziej potęguje irytację młodszą siostrą u Piotrka, pozbawionego własnej przestrzeni. W pewnym momencie chłopak wykrzykuje do siostry, że chciałby móc wysłać ją na księżyc. Kiedy jednak Ania naprawdę znika, Piotrek zdaje sobie sprawę z tego, że nigdy nie powinien mówić tego zdania na głos. Czasem każdy z nas w złości wypowiada słowa, których później żałuje. W dlatego zastanowić się, czy ranimy kogoś tylko z powodu silnych emocji, jakie w danym momencie nami targają. Cała sytuacja uświadomiła jednak Piotrkowi, jak wiele znaczy dla niego młodsza siostra. Miłość między rodzeństwem bywa trudna, ale, jak twierdzi Ania – „starszy brat to ktoś, kto nie traktuje cię poważnie, nie chce mieć z tobą nic wspólnego, ale zawsze możesz liczyć na to, że cię uratuje”.

Postępuj w zgodzie ze sobą

Jedną ze zmian w życiu dzieci jest także nowa szkoła, która niesie za sobą wiele obaw. Piotrek boi się, że nie będzie lubiany i nie nawiąże w tym miejscu żadnych przyjaźni. W tych rozterkach nie pomaga młodsza siostra, która w mniemaniu bohatera ośmiesza go na każdym kroku. Gdy Piotrek i Ania w końcu spotykają potencjalnych kolegów ze szkoły, chłopak bardzo chce wkupić się w towarzystwo, które potem okazuje się nie do końca odpowiednie. Jeden z kolegów wpada na pomysł rzucania kamieniami w przypadkowe zwierzęta i owady, a wyzwanie rzucają właśnie Piotrkowi. W tym momencie dzieci po raz pierwszy spotykają Żukosława, którego chłopak ratuje z opałów, nie ulegając presji otoczenia. Piotrek swoim sprzeciwem pokazał, że nie warto robić niczego, co nie jest zgodne z naszymi przekonaniami tylko po to, by przypodobać się innym. Ryzykując opinię w nowej szkole i wyzwiska ze strony napotkanych chłopaków, wykazał się nie lada odwagą, ale także dojrzałością i empatią. Udowodnił, że zawsze należy postępować w zgodzie ze sobą.

Współpraca to podstawa

Dzięki wspomnianej sytuacji Żukosław zauważył w Piotrku i Ani idealnych współtowarzyszy lotu na Księżyc. Z początku sceptycznie nastawiony do całej sytuacji Piotrek decyduje się na wyprawę, gdy orientuje się, że Ania znika. Starszy brat leci więc za nią, a kiedy dowiaduje się od Żukosława, że jego siostra została porwana, rusza jej na ratunek. Po drodze spotyka wiele interesujących postaci, w tym Piaskuna, który dogląda, by dzieci co noc zasypiały. Piotrek, Żukosław i Piaskun, by ocalić Anię i porwane wraz z nią Spadające Gwiazdki, muszą wygrać wyścig do pałacu Nocnej Królowej, która jako jedyna może udzielić im zgody na lot na Księżyc. Podczas wyścigu prowadzący pojazd Piaskun, który nigdy nie wygrał jeszcze z innymi Duchami Natury, zdaje się wychodzić na prowadzenie. Wszystko idzie w dobrą stronę aż do momentu, w którym ten nie zasypia z powodu swojej narkolepsji. Widząc kłopoty, żuk, zamiast pomóc Piotrkowi, stosuje swoją klasyczną metodę i… udaje martwego. Osamotniony Piotrek zmuszony jest więc wziąć sprawy we własne ręce i pokierować pozostawionym pojazdem. Niestety mimo ogromnego zapału i szczerych chęci, nie udaje mu się wygrać. A to dlatego, że żaden z trójki bohaterów nie potrafił współpracować z pozostałymi. Zamiast wspierać się nawzajem, każdy zajmował się tylko sobą i swoim interesem. Twórcy pokazują więc dobitnie, że w wielu sytuacjach współpraca to podstawa i czasem każdy z nas potrzebuje pomocy.

Odwaga nie wynika z rozmiaru

Bohaterom mimo wszystko udaje się dostać do pałacu Nocnej Wróżki. Kiedy się z nią spotykają i próbują wyjaśnić swoje skomplikowane położenie oraz uzyskać zgodę na lot na Księżyc, Wróżka jednak odmawia. Nie chce pozwolić na wyprawę Piotrusiowi, który według niej jest na to za mały. Twierdzi, że jest to misja tylko i wyłącznie dla bohaterów. Na szczęście Piotrek tłumaczy Wróżce i Duchom Natury, że siła nie zawsze wynika z rozmiaru. Czasem nawet jeden człowiek wystarczy, jeśli ma odwagi za dwóch. Piotrek poszedł więc w ślady ojca, stawiając stopę na Księżycu w jego imieniu i ratując jednocześnie swoją siostrę. Ania jednak nie czeka na niego bezczynnie. Dziewczynka wykorzystuje to, że nikt nie bierze jej na poważnie i podstępem ucieka Lunosowi, znajdując przy okazji zaginioną Panią Brzęczyczcinśką. Gdy po długich poszukiwaniach w końcu zostaje ponownie złapana, Spadające Gwiazdki stają w jej obronie, nie pozwalając Lunosowi na wymierzenie kary. Zarówno Piotrek, jak i Ania oraz Gwiazdki swoją determinacją udowodnili, że nawet ktoś tak mały jak oni może ocalić świat.

Nie przestawaj wierzyć

Piaskun, Piotrek i Żukosław w pewnym momencie utracili już nadzieję na powodzenie wyprawy. Zrezygnowani, chcieli przyznać się do klęski i odpuścić w ich oczach straconą już misję. Z jednej strony nie ma nic złego w przyznaniu się do porażki, bo każdy z nas jest tylko człowiekiem. Z drugiej jednak – nigdy nie można przestać wierzyć – w siebie, w innych, we własne możliwości. Każdy z trzech bohaterów postrzegany był przez innych jako nieudacznik. Piotrek postanawia więc, że razem z Piaskunem i Żukosławem pokażą innym, że się mylą i wzajemnie zmotywują się do działania. Najważniejsze jest jednak to, by udowodnić coś sobie i nigdy się nie poddawać, bo jeśli czegoś bardzo chcemy, to jesteśmy w stanie to zrobić.

Wszystko będzie dobrze

Okazało się, że przepowiednia się spełniła. Brzoza wróciła na Ziemię, a ręka do Żukosława, który odzyskał też swoją żonę. Ania i Piotrek wspólnymi siłami ocalili wszechświat. Tym samym wszystko wróciło na miejsce. Z kolei przyziemne problemy rodzeństwa, związane z nową szkołą i znajomymi, przestały być tak istotne. Zawsze mogli bowiem liczyć na dożywotnie wsparcie przyjaciół, których poznali podczas swojej niezwykłej podróży. Piotrek zaś, dzięki niebezpieczeństwom, jakie musiał pokonać, by ocalić Anię, zdał sobie sprawę, że warto zacząć doceniać rodzinę.

Katarzyna Kujawa