Przypadkiem napisałam książkę

„Przypadkiem napisałam książkę” to film, który przepełnia miłość do twórczej pasji, do snucia opowieści i literatury. Seans udowadnia, że dla prawdziwego ciekawego odkrywanych światów czytelnika, czytanie nie jest czynnością stacjonarną, ale pełną energicznego ruchu wyobraźni.Nina, główna bohaterka i narratorka filmu, zaprasza do swojej opowieści, pozwala rozsiąść się wygodnie w fotelu i poznać jej twórcze światy… W filmie zobaczymy dom, relacje rodzinne i rówieśnicze z perspektywy dorastającej nastolatki.

Zobacz zwiastun filmu „Przypadkiem napisałam książkę”:

Seans zachęci uczniów do czytania, odkrywania cudzych opowieści oraz do pisania, czyli konstruowania własnych historii. Pisanie jawić się tu będzie jako forma autoterapii, ale też pełna pasji czynność, która może utrwalać wspomnienia i porządkować emocje. To także afirmacja myślenia humanistycznego, wzmacniania tych kompetencji, które wspierają nasze lepsze rozumienie zjawisk i ludzi, naszą komunikatywność i otwartość umysłu.

O czym jest film „Przypadkiem napisałam książkę”?

Główna bohaterka Nina mierzy się z pytaniami, na które w końcu napotyka każda dorastająca osoba. Kim jestem? Czego potrzebuje? Jak czuję się w swoim świecie? To pytania motywujące do poznawania siebie i innych, uważnej obserwacji otoczenia czy towarzyszących nam dorosłych. Odpowiedzi i refleksje sprowokowane przez te dylematy mogą być wyrażane przez ubiór, hobby lub kreatywną twórczość, czyli – tak jak w przypadku Niny – przelewane na papier. Nina marzy, żeby zostać pisarką. Jej pisarski warsztat pomaga jej szlifować sąsiadka Lidia, doświadczona autorka bestsellerów. Dzięki niej dziewczyna uczy się opisywać codzienność, konstruować intrygujące konflikty i zwroty akcji, wymyślać różnorodne dalsze ciągi.

Pisanie i poznawanie opowieści stają się dla Niny sposobami na lepsze rozumienie własnych emocji, wypełnienie pustki po stracie oraz przyjmowanie perspektywy innych. W miarę dorastania rośnie jej ciekawość własnych uczuć, ale też pochodzenia i historii rodzinnej. Pragnie dowiedzieć się, jaka była jej mama. Ważnym wątkiem w filmie są relacje nastolatki z dorosłymi i rówieśnikami – poszukującym własnego szczęścia tatą czy zabiegającym o jej względy chłopakiem. W toku fabuły Nina uczy się nie tylko pisania czy cierpliwości w rozwijaniu talentu, ale też bycia uważną na potrzeby innych i czułego spojrzenia na najbliższych.

Nieprzypadkowo film został doceniony na Festiwalu Młode Horyzonty, zdobywając pierwsze miejsce w tegorocznej edycji. W filmie „Przypadkiem napisałam książkę” każdy nauczyciel znajdzie coś dla siebie, wybrany pomysł czy inspirację do przeprowadzenia ciekawej lekcji. Zachęcam do zapoznania się z listą walorów oraz z materiałami edukacyjnymi do tytułu, w których proponujemy kilka rozwiązań. Scenariusze lekcji zachęcą uczniów do kreatywnych zabaw językowych, poszerzania zasobu słownictwa i prób pisarskich, a także pomogą odkryć własną pasję, predyspozycje i miejsce w grupie.

Walory edukacyjne filmu „Przypadkiem napisałam książkę”:

• Ciekawość i rozwój pasji. Historia Niny pokazuje, że droga do realizacji marzeń wiąże się z otwartością na krytykę i chęcią doskonalenia własnych umiejętności. Dziewczynka odkrywa, że pisanie to nie tylko talent, lecz także wytrwałość, gotowość do popełniania błędów i nauki. Spotkanie z mentorką staje się dla niej dowodem, że pomoc i wskazówki innych mogą być bezcennym kompasem w rozwijaniu własnej pasji.
• Kreatywność i językowa inwencja. Jak powołać opowieść i bohaterów do życia? Film zachęca do kreatywnych zabaw, wymieniania się pomysłami na różne zakończenia, konstruowania pełnych fantazji fabuł i pełnokrwistych bohaterów. Losy ambitnej, początkującej pisarki mogą inspirować do ciekawych zajęć z języka polskiego i twórczego pisania – opowiadań, charakterystyk, opisów. To dobry punkt wyjścia do poszerzania zasobów słów uczniów, językowych burz mózgów, zderzania perspektyw.
• Moc słowa. Filmowa opowieść pokazuje także, jak ważna jest wyobraźnia, ale też dbałość o szczegół – jedno dobrze dobrane słowo potrafi zbudować nastrój, oddać specyficzne emocje, ożywić obraz w głowie czytelnika. Nina przelewa na papier alternatywne wersje rzeczywistości, a jej proces twórczy staje się pochwałą językowej inwencji i radości z opowiadania historii.

• Magia przedmiotów i pamięci. Świat Niny wypełniają przedmioty – bibeloty, książki, drobiazgi, które stają się milczącymi świadkami przeszłości. Każdy z nich kryje opowieść, wspomnienie, emocję. To nie tylko dekoracje, lecz nośniki historii, które pozwalają dotknąć tego, co minione, i zachować więź z osobami, których już nie ma. Warto wykorzystać ten motyw w kontekście innych tekstów kultury, np. opowiadań z tomu „Szafa” Olgi Tokarczuk.
• Fotografia jako utrwalenie i interpretacja. Robienie zdjęć stało się naszą codziennością, społecznym rytuałem, formą autoprezentacji i opowieści o sobie. Wątek niechęci mamy Niny do fotografowania otwiera pytania o znaczenie obrazu utrwalonego w kadrze. To postawa, którą warto przedyskutować z uczniami, zastanawiając się nad tym, jak historycznie zmieniło się znaczenie fotografii, jaką rolę pełni dzisiaj, w jakim stopniu interpretuje ona rzeczywistość.
• Dorastanie i inicjacja. Opowieść Niny portretuje moment przejścia – od dziecięcej niewinności do pełniejszej świadomości świata i siebie. Bohaterka doświadcza pierwszych rozczarowań, poznaje smak niezrealizowanych pragnień, ale też uczy się akceptować różnorodność relacji. Jej postać będzie bardzo bliska uczniom doświadczającym związanych z dojrzewaniem zmian i emocji.

• Miłość i zmiany w życiu rodzica. Film porusza delikatny temat godzenia się dziecka z tym, że rodzic ma prawo do własnego świata, w którym ono nie zawsze uczestniczy. To opowieść o dojrzewaniu do akceptacji faktu, że szczęście bliskich może przybierać różne formy i nie odbiera to nic z naszej relacji z nimi.
• Sposoby na spędzanie wolnego czasu. Młodzi widzowie po seansie mogą zastanowić się, co najbardziej lubią robić, jakie są ich marzenia i cele. Warto poprosić ich o opracowanie krótkiego tekstu o sobie, z pewnością wesprze to ich refleksję na temat własnych aspiracji i planów na przyszłość. 
• Wartość snucia opowieści i wspólnych rytuałów. Motyw czytania na dobranoc przypomina, jak silne znaczenie mają drobne codzienne gesty. Opowieści snute wieczorem stają się pomostem między rzeczywistością a światem wyobraźni, a rytuały – zakorzenieniem w poczuciu bezpieczeństwa i bliskości.

• Pierwsza miłość, pierwsze odrzucenie. Film podchodzi do tego motywu z humorem, pokazując, że czasem uczucia rozkwitają jednostronnie, a ich intensywność często nie idzie w parze z wzajemnością. To przypomnienie, że dojrzewaniu, zupełnie naturalnie, często towarzyszą epizody „miłości niespełnionej”.
• Entuzjazm tworzenia. Proces pisania, kreowania, wymyślania jest tu pokazany jako źródło prawdziwej energii. Film oddaje rytm twórczej pracy – od pierwszego pomysłu, przez chwile zwątpienia, aż po satysfakcję z efektu. To pochwała działania z pasją i zaangażowaniem.
• Oswajanie straty. Nina, doświadczając śmierci mamy jako dziecko, „przywykła” do jej nieobecności i aktualnego kształtu swojej rodziny. Dorastając, odkrywając siebie, pragnie jednak dowiedzieć się więcej o swojej mamie, jej cechach, wyglądzie, usposobieniu. Film to dobry punkt wyjścia do rozmów o godzeniu się z odchodzeniem i brakiem bliskich oraz o tęsknocie za nimi.

Film „Przypadkiem napisałam książkę” już od 7 listopada w kinach. Zachęcamy do rezerwowania seansów ze specjalną wideoprelekcją edukacyjną, która wprowadzi uczniów w kolorowy świat Niny.

Jagoda Roszak