Blog

O edukacyjnych walorach „Potwornej rodzinki 2”

Grupy Wiekowe

Zagadnienia edukacyjne

„Potworna rodzinka 2”, czyli kolejna część perypetii nietypowych bohaterów, to nie tylko zabawna wariacja na temat kina grozy i science-fiction. To przede wszystkim wartościowa opowieść o rodzinie, która potrafi pokonać wszelkie przeciwności losu dzięki wzajemnemu wsparciu.

„Potworna rodzinka 2”, czyli kolejna część perypetii nietypowych bohaterów, to nie tylko zabawna wariacja na temat kina grozy i science-fiction. To przede wszystkim wartościowa opowieść o rodzinie, która potrafi pokonać wszelkie przeciwności losu dzięki wzajemnemu wsparciu.

To, co czyni animację tak wyjątkową, to fakt, że twórcy pokazują życie bohaterów z ciekawej perspektywy – tej, w której członkowie rodziny nie do końca się ze sobą dogadują. Codzienność nie zawsze jest przecież tak kolorowa, jak byśmy tego chcieli. W „Potwornej rodzince 2” Max kłóci się więc ze swoją siostrą Fay. Bohaterka wątpi zaś w siebie i czuje się nierozumiana przez rodziców, a mama i tata próbują jak najlepiej wychować swoje dzieci i utrzymać cały dom w ryzach. Powracająca z pierwszej odsłony filmu klątwa, w tej części przywołana przez niewłaściwe zaklęcie Maxa, staje się odpowiedzią na rodzinny kryzys. Dopiero bowiem wtedy, gdy wszyscy bohaterowie będą szczęśliwi, znów staną się normalnymi ludźmi – a jest to warunek niełatwy do spełnienia. Do tego czasu muszą jednak funkcjonować jako wilkołak, mumia, wampirzyca i Frankenstein, co przysparza im kłopotów w wielu sytuacjach…

O poszukiwaniu wiary w siebie i poczucia własnej wartości

Przeszkodą są także problemy typowe dla nastolatków, z którymi zmaga się rodzeństwo Sielskich. W niektórych momentach młodzieńcze perypetie skutecznie uniemożliwiają skupianie się na misji. Największym problemem Fay okazują się obawy, którymi z nikim się nie dzieli. Lęk przed przyszłością coraz bardziej ją przytłacza, a poczucie braku talentu czy umiejętności towarzyszy jej nawet wtedy, gdy zyskuje niezwykłe moce mumii. Jej przykład pokazuje więc, że negatywne myśli zazwyczaj nie wynikają z realnych podstaw, tylko są wynikiem braku wiary w siebie i głęboko skrywanych kompleksów. Fay udaje się pomóc rodzinie dopiero wtedy, gdy zapomina o presji, jaką sama na siebie nakłada, skupiając się zamiast tego na empatycznym podejściu do drugiej istoty. Jak się później okazuje, obawy bohaterki o to, że może zawieść siebie czy swoich bliskich są kompletnie niepotrzebne. Rozwiać je pomoże empatyczna, pełna zrozumienia rozmowa.  Rodzice mówią córce, że musi poszukać własnej drogi i być sobą. Oni natomiast pozwolą jej decydować o sobie i popełniać błędy – a wszystko to wiąże się z zaufaniem, jakim ją darzą. To utwierdza widzów w przekonaniu, jak istotny jest wpływ dorosłego człowieka, szczególnie rodzica, na młodą, kształtującą się dopiero osobę.

Kadr z filmu „Potworna rodzinka 2”, reż. Holger Tappe, Niemcy/Wielka Brytania 2021, dystrybucja w Polsce: Monolith Films

O tym, że nie wszyscy superbohaterowie noszą peleryny

Twórcy skupiają się w dużej mierze na rozterkach najmłodszego członka potwornej rodzinki, czyli Maxa. Zmaga się on z dużym problemem nie tylko dla niego, ale dla większości współczesnych nastolatków. Bohater staje się obiektem drwin i wyśmiewania w szkole i poza nią, a na dodatek – w Internecie. Siła mediów społecznościowych okazuje się bezlitosna wobec niezbyt popularnego chłopca. Max wyszydzany jest ze względu na swój wygląd, wagę oraz niezdarność, która powoduje wpadki na każdym (dokumentowanym w social mediach) kroku. Wszystkie te czynniki prowadzą do tego, że Max lepiej czuje się w tymczasowej skórze wilkołaka, niż we własnym ciele. Czary stanowią dla niego ucieczkę od rzeczywistości i dają szansę, by poczuć się lepiej. Bohater nadal może być wykluczany przez otoczenie jako potwór, ale jest za to silniejszy i dużo bardziej pewny siebie. Wierzy w to, że będąc sobą, nie uda mu się nic zdziałać – nie uratuje najbliższych ani nie będzie w stanie stawić czoła złu. Zapomina jednak, że to nie wygląd czy siła decydują o powodzeniu jego misji. Bo to, co ostatecznie pozwala całej rodzince wygrać, to nie tylko zgranie i współpraca, ale także dobre serce, upór, a przede wszystkim życzliwość i wyrozumiałość Maxa. To w końcu jemu udaje się nawiązać więź i zaprzyjaźnić się z Milą, córką znanej pary naukowców, która na początku postrzegała go jako wroga. I to dzięki niemu Starrowie ponoszą konsekwencje swoich czynów. Max, tak samo jak jego siostra, zaczął wierzyć w siebie oraz w to, że jest dość dobry i wystarczający – taki, jakim jest. Udowadnia, że nie powinno się oceniać nikogo po wyglądzie, a bycie bohaterem oznacza często po prostu bycie dobrym człowiekiem.

O tym, że nie trzeba być doskonałym, by zasługiwać na miłość

W opozycji do Potwornej rodzinki  znajdują się  Starrowie i ich córka Mila. Relacje panujące w  familii Starrów są smutnym dowodem na to, że nieokazywanie dziecku miłości czy zainteresowania ma negatywny wpływ na jego samoocenę i poczucie wartości. Mila całe życie spędza w przeświadczeniu, że musi być idealna i nie może zawieść swoich rodziców pod żadnym względem. Ciąży na niej olbrzymia presja, z którą sobie nie radzi. Surowe wychowanie, skrajna dyscyplina oraz nierealnie wysokie wymagania zamiast oczekiwanych przez Starrów efektów przynoszą Mili tylko stres i brak pewności siebie. Rodzice bohaterki wysyłają ją na niebezpieczne misje, ale nie zdradzają jednocześnie żadnych szczegółów ich wielkiego planu, traktując ją jak dziecko. Ten kontrast, jakiego doświadcza dziewczynka, jest dla niej nie tylko bolesny, ale także bardzo dezorientujący. W końcu robi wszystko, by zadowolić rodziców, których tak bardzo kocha.

Mila pragnie być w końcu doceniona, sama w pewnym momencie mówi: „Muszę być doskonała, żeby przynieść im dumę”. Na szczęście finalnie, z pomocą potwornej rodzinki, uświadamia sobie, że nie musi być idealna, by bliskie jej osoby dostrzegały jej wartość. Każdy ma bowiem prawo popełniać błędy. Dla Mili zbawienne okazuje się też poczucie bliskości, a nawet zwykła zabawa, jakiej nigdy nie doświadczyła. A przecież odpoczynek i czas na rozrywkę są niezwykle ważne, zwłaszcza w przypadku dzieci i nastolatków. Córka Starrów zaczyna rozumieć, czym jest siła rodziny, która niekoniecznie musi być połączona więzami krwi. Doświadcza jedności, poczucia przynależności i wzajemnej troski.

Kadr z filmu „Potworna rodzinka 2”, reż. Holger Tappe, Niemcy/Wielka Brytania 2021, dystrybucja w Polsce: Monolith Films

O szacunku dla odmienności

Twórcy zwracają także uwagę na kwestię szacunku, jakim powinno darzyć się wszystkie żywe istoty – nie tylko ludzi. Starrowie łapali potwory, podchodząc do nich jak do bezdusznych monstrów, nie posiadających żadnych uczuć czy emocji. Tak jak większość ludzi obawiali się tego, co nieznane i różne od nich samych. A przecież to często tylko pozory. W „Potwornej Rodzince 2” Nessi, Wielka Stopa czy King Kong, mimo że w legendach urosły do rangi budzących trwogę stworów, ostatecznie okazały się nieco samotnymi, ale niezwykle przyjaznymi istotami.  Polowano na nie tylko dlatego, że w oczach Starrów były wybrykiem natury. Na szczęście ostatecznie wszyscy przekonują się, że na odmienność jest piękna i nikt nie powinien się jej wstydzić. „Nie oceniaj książki po okładce” – to ważna lekcja, która zostanie z widzami długo po seansie.

O tym, że „perfekcja jest nudna”

 „Potworna rodzinka 2” to inspirująca opowieść o tolerancji, sile rodziny i wierze w siebie. Każda z postaci jest inna, ale to właśnie różnorodność ich talentów i uzdolnień pozwala ukończyć im misję. Posiadane przez bohaterów wady czynią ich wyjątkowymi, bo, jak można usłyszeć z ekranu – perfekcja jest przecież nudna. I wcale nie trzeba udawać kogoś, kim się nie jest, by osiągnąć sukces i być szczęśliwym.

Zagadnienia edukacyjne,  które warto poruszyć po seansie:

  • Rodzina jako niezastąpione źródło wsparcia. O sile płynącej z familijnych więzi.
  •  Nie musisz być idealny/a! Czyli trudna sztuka akceptacji własnych niedoskonałości.
  •  Czym jest szczęście i jak do niego dążyć? O kluczowej roli samoakceptacji.
  • Moje mocne i słabe strony. O rozpoznawaniu własnych wad i zalet.
  • Pułapki perfekcjonizmu. Dlaczego nie warto za wszelką cenę dążyć do doskonałości?
  • Przyjaźń, empatia, zrozumienie: dlaczego są ważne w relacjach?
  • Nie oceniaj książki po okładce! O pozorach, które często mylą.
  • Wykluczenie rówieśnicze: jak mu przeciwdziałać?
  • Akceptacja i szacunek dla inności. O tym, jak pięknie możemy się  między sobą różnić.
  • Yeti, King-Kong, potwór z Loch Ness… Skąd znamy drugoplanowych bohaterów „Upiornej rodzinki 2”?

Katarzyna Kujawa

Dowiedz się jak zamówić seans

Najnowsze materiały edukacyjne

Zobacz wszystkie scenariusze!

Film dla kosmitów

Materiały edukacyjne do „Filmu dla kosmitów” (reż. Piotr Stasik, Polska 2024, 73 min., dystrybucja: TVP)

Za duży na bajki 2

Materiały edukacyjne do filmu „Za duży na bajki 2” (reż. Piotr Stasik, Polska 2023, 95 min., dystrybucja: Next Film)

Kos

Materiały edukacyjne do filmu „Kos” (reż. Paweł Maślona, prod. Polska 2023, 118 min., dystrybucja: TVP)

Pies i robot

Materiały edukacyjne do filmu „Pies i Robot” (reż. Pablo Berger, prod. Hiszpania, Francja 2023, 90 min., dystrybucja w Polsce: Best Film)

Wyspa Puffinów. Nowi przyjaciele

Materiały edukacyjne do filmu „Wyspa Puffinów. Nowi przyjaciele” (reż. Jeremy Purcell, prod. Wielka Brytania, Irlandia 2023, 80 min., dystrybucja w Polsce: Forum Film).

Akademia pana Kleksa

Materiały edukacyjne do filmu „Akademia pana Kleksa" (reż. Maciej Kawulski, prod. Polska 2023, czas trwania: 127 min., dystrybucja: Next Film).

Cudowny chłopak. Biały ptak

Materiały edukacyjne do filmu „Cudowny Chłopak. Biały ptak" (reż. Marc Forster, prod. USA 2023, czas trwania: 122 min., dystrybucja: Monolith Films).

W nich cała nadzieja

Materiały edukacyjne do filmu "W nich cała nadzieja" (reż. Piotr Biedroń, prod. Polska 2023, czas trwania: 89 min., dystrybucja: Galapagos Films).

Skąd dokąd

Materiały edukacyjne do filmu „Skąd dokąd" (reż. Maciek Hamela, Polska-Ukraina 2023, czas trwania: 90 min., dystrybucja: So Films).