„Kot w butach: Ostatnie życzenie” – poczytaj o edukacyjnych zaletach seansu

„Kot w butach: Ostatnie życzenie” to kolejny film o przygodach znanego na całym świecie rudzielca. Tym razem ten szarmancki, odważny, ale i zadufany w sobie futrzak, który śmieje się śmierci w twarz, będzie musiał zmierzyć się z własną legendą i konsekwencjami często nieprzemyślanych działań. Jak się okazuje, nawet ktoś, kto posiada dziewięć żyć, szybko może je stracić.

O tym, by doceniać życie

Kot w butach przez wiele lat cieszył się nieustającą sławą oraz rozpoznawalnością wśród mieszkańców niemal każdego miasteczka, które odwiedzał. Wszędzie znany był dzięki swojej odwadze, waleczności, ale i arogancji, która bawiła publikę. Jednak po czasie okazało się, że jego beztroska i nieodpowiedzialność sprawiły, że z dziewięciu kocich żyć zostało mu… tylko jedno. Do tej pory Kot nie przejmował się śmiercią, bo brał egzystencję za pewnik, często igrając z niebezpieczeństwami, jaki stawały na jego drodze. Postępował lekkomyślnie i nie zdawał sobie sprawy z tego, że nikt, nawet legendarny Kot w butach, nie jest nieśmiertelny. Gdy odkrył, że po kolejnym wypadku zostało mu ostatnie wcielenie, a sam nie będzie żył wiecznie, zdecydował się więc przejść na emeryturę i uciec w obawie przed tym, co może nastąpić. Uświadomienie sobie swojej śmiertelności stało się dla Kota pierwszym krokiem w stronę innego, lepszego życia, przepełnionego nie tylko wielkimi przygodami, ale także przyjaźnią i miłością.

O tym, by nie zamykać się w sobie

Po ucieczce i przejściu na emeryturę Kot tak bardzo zamknął się w sobie, że zrezygnował z życia i wybrał samotność. Do czasu, aż nie usłyszał wieści o Gwieździe życzeń, która może pomóc mu odzyskać dawną chwałę. Jednak w powrocie do przygód początkowo przeszkadza mu nowo poznany, gadający Pies, który momentalnie uznał Rudzielca za przyjaciela i postanowił nie opuszczać go na krok. Ale z pozoru niedobrany duet z czasem okaże się zgraną parą przyjaciół, która wzajemnie się wspiera i może na siebie liczyć nawet w najniebezpieczniejszych sytuacjach. To pokazuje, że nawet w trudnych chwilach nie warto spisywać wszystkiego na straty, tylko cały czas trzymać głowę do góry.

O szukaniu pozytywów w każdej sytuacji

Kot w butach na swojej drodze do zyskania ostatniego życzenia spotyka także Kitty Kociłapkę, dawną ukochaną, która krzyżuje mu plany kradzieży mapy prowadzącej do Gwiazdy życzeń. Tym oto sposobem dwójka złodziei razem z Psem wyruszają we wspólną podróż do Mrocznego Lasu, z którego podobno nikt nie wychodzi cało. Jednak nie tylko oni mają chrapkę na magiczne trofeum – koty goni także Zły Wilk, Jack Horner, któremu ukradli mapę oraz rodzina Niedźwiedzi ze Złotowłosą. Gdy Kot, Pies i Kitty docierają do Lasu, okazuje się, że mapa zmienia kolorowy świat w trasę pełną wyzwań. Jednak dostosowuje drogę do każdego, kto ją trzyma, a każdemu z osobna przeznaczona jest inna straszna ścieżka, ujawniająca ich indywidualne lęki i wyzwania, pokazując, na co w swoim życiu zasłużyli. Dlatego Pies, który przez wiele lat zmuszony był pokonywać na swojej drodze prawdziwe trudności, jako jedyny dostaje łatwą i przyjemną ścieżkę. Bowiem w dzieciństwie został wielokrotnie w brutalny sposób porzucony przez ludzi, cudem unikając śmierci. Ale mimo wszystko wciąż patrzy na świat pozytywnie i szuka w nim tego, co najlepsze. Nie zależy mu też na życzeniu, potrafi szczerze zadowolić się starym swetrem i dwójką zyskanych przyjaciół – niczego więcej mu nie trzeba. Po tej opowieści Kot i Kitty zaczynają rozumieć, że ich los w porównaniu z tym, co przeszedł Pies, nie był wcale taki zły i uświadamiają sobie, jak wiele tracą, żyjąc w dotychczasowy sposób. Zdają sobie sprawę z tego, że należy starać się szukać dobrych stron nawet w najgorszej sytuacji. Bo czasem ci, którzy najwięcej w życiu przeszli, najbardziej je doceniają i cieszą się z każdej najmniejszej rzeczy.

O prawdziwej przyjaźni

Pies staje się więc wiernym towarzyszem Kitty i Kota w butach i choć nie ma swojego azylu, to twierdzi, że jego dom jest tam, gdzie jego przyjaciele. Czworonóg nigdy nie dostał też własnego imienia, bo przez lata nikt nie troszczył się o niego na tyle, by mu je nadać, ale jego największym marzeniem jest to, by w końcu się jakoś nazywać. Gdy Kot i Kitty zaczynają zwracać się do niego mianem „perrito”, wybiera je na swoje imię, bo właśnie tak nazywają go przyjaciele. Postawa Perrito pokazuje, że często najbardziej wartościowym elementem przyjaźni jest oddanie i lojalność oraz poczucie, że przyjaciele są naszą rodziną. A Perrito jest dowodem na to, że czasem trzeba nam w życiu tylko (i aż) tego.

O zaufaniu

Z czasem dowiadujemy się, że Kitty także ma własną historię. Nie ufa nikomu, bo, jak sama mówi, kiedyś straciła czujność i została zdradzona. Od tamtego czasu nie prosi więc nikogo o pomoc i zawsze działa sama, jednak rozmowa z Perrito daje jej do myślenia. Bowiem pies ma ogromną wiarę w innych i ufa każdemu – jest więc kompletnym przeciwieństwem Kitty. Często cierpi przez swoją naiwność i dobro, ale lepiej jest mieć nadzieję, czasem wystawiając się na ryzyko, niż żyć w samotności i zamykać się na każdego, kogo spotka się na swojej drodze. Bo jedno złe doświadczenie nie powinno wpływać na całe życie i blokować relacji z innymi, jak w przypadku wiecznie czujnej Kitty. Trzeba starać się widzieć w ludziach dobro i mimo wszystko starać się im ufać, bo zwycięstwo i gra solo nie zawsze są najważniejsze, a odgrodzenie się od ludzi grubym murem przyniesie tylko samotność.

O tym, że strach jest czymś normalnym

Jak się później dowiadujemy, przyczyną takiej postawy Kitty jest właśnie Kot w butach, który kiedyś nie wypełnił danej jej obietnicy. Przed laty zostawił ją samą przed ołtarzem w Santa Coloma, bo przestraszył się tak wielkiego zobowiązania i stchórzył. Po raz pierwszy w życiu poczuł wtedy strach i nie wiedział co z tym zrobić, więc po prostu uciekł, raniąc przy tym ukochaną. Kot przyznaje się Perrito, że, zwłaszcza w swoim ostatnim życiu, odczuwa strach i bardzo się tego wstydzi. Boi się, że straci wszystko, co ma, dlatego nieustannie ucieka, tak samo jak kiedyś uciekł sprzed ołtarza. Pies uzmysławia mu jednak, że nie nic złego w odczuwaniu lęku i nawet słynny Kot w butach, nieustraszony bohater i legenda, ma prawo się bać, a w chwilach stresu czy paniki zawsze może liczyć na jego obecność, bo przyjaciel zawsze nas wesprze i czasem wystarczy po prostu to, że jest. A strachowi trzeba stawić czoła, choć nie znaczy to, że odczuwanie go jest czymś złym.

O tym, że nigdy nie jest za późno na zmianę

W trakcie wyprawy w Mrocznym Lesie bohaterowie natrafiają na wiele przeszkód. Kot w pewnym momencie wpada w szklaną pułapkę, w której spotyka osiem wcieleń samego siebie. Widzi odbicia każdego ze swoich poprzednich żyć, a wszystkie z nich przypominają mu stare czasy sławy i chwały. Dopiero wtedy, gdy z dystansem patrzy na swoje zachowanie, zaczyna rozumieć, że jedyne, na czym mu kiedyś zależało, to on sam. Był przepełnionym pychą egoistą, nastawionym tylko na popularność i doczesne przyjemności. Z jednej strony tęskni za tamtymi przygodami, ale z drugiej dostrzega wszystkie złe i samolubne cechy, które posiadał w przeszłości. Zastanawia się, czy jego legenda była aż tak wielka, że nie pozostawiała miejsca dla nikogo innego, czy on sam nieświadomie wybrał wypełniony rozrywkami, ale samotny los. Do Kota dotarło, że tak naprawdę nie cenił żadnego ze swoich dziewięciu żyć i żadnego nie wykorzystał we właściwy sposób. Na szczęście zdał sobie z tego sprawę w odpowiednim momencie i postanowił, że zmieni swoje podejście do świata. Uświadomił też sobie, że jedno spełnione życie z Kitty i Perrito jest lepsze niż sto wcieleń spędzonych w samotności.

O tym, by doceniać każdą chwilę

Ostatecznie nikt nie wykorzystał życzenia, którego początkowo tak pragnęli. Niemal wszyscy bohaterowie w końcu zdali sobie sprawę z tego, że niektóre rzeczy nie wymagają magii i można zdobyć je bez czarów, jeśli tylko wie się, gdzie szukać. Czasem trzeba bowiem spojrzeć z dystansu na to, co się ma, by zrozumieć, że nie potrzeba nam niczego więcej, a życzenie, za którym tak goniliśmy, już dawno się spełniło. Kot w butach dostrzegł, że należy doceniać dane nam jedno życie, bo jest ono niepowtarzalne, a on sam wygrał pojedynek ze śmiercią dlatego, że nareszcie przestał uciekać i liczyć na kolejne z żyć, a zamiast tego zaczął walczyć o to, które ma. Zrozumiał, że nie jest nieśmiertelny, dlatego chce wykorzystać swoją ostatnią szansę jak najlepiej. Tym samym zyskał nie tylko nowy start, ale i miłość Kitty oraz Perrito, tworząc z nimi zespół przyjaciół, z którymi wspólnie wyrusza na przygody.

I wszyscy żyli długo i szczęśliwie…

Katarzyna Kujawa