„Istoty fantastyczne”

Poznajcie Beę, dwunastolatkę, która straciła mamę i właśnie mierzy się z kolejnym wyzwaniem – jej tatę czeka poważna operacja. Dziewczynka wróciła do Nowego Jorku, miasta swojego dzieciństwa. W mieszkaniu babci wszystko przypomina jej o szczęśliwie spędzonych przed laty chwilach. O dawnych pasjach – rysowaniu i malowaniu. O mamie, uśmiechającej się z fotografii. Spostrzegawcza Bea dostrzega nie tylko drobiazgi i pamiątki, ale również coś więcej… intrygujące, fantastyczne istoty. Postanawia podążyć ich tropem.

Zobacz zwiastun filmu „Istoty fantastyczne”:

Pozytywne, pełne nadziei przesłanie, dynamiczna narracja i – niekiedy bardzo efektowne – przenikanie się konwencji realistycznej i fantastycznej to największe walory filmu. Twórcy postawili też na humor (czy żarty są śmieszne – to dyskusyjne) i ogrom wzruszeń. „Istoty fantastyczne” można polecić jako bezpieczny i atrakcyjny dla dzieci pomysł na ostatni, przedwakacyjny seans.

Na jakie tematy zwraca uwagę film „Istoty fantastyczne”?

Uzdrawiająca siła fantazji

Animacja to przede wszystkim hołd dla wyobraźni, zdolnej nie tylko upiększać szarą rzeczywistość, ale także znosić najtrudniejsze próby: oswajać straty, rozumieć przemijanie. Bea, wspierana przez Calvina, Blue i Blossom, w świecie fantazji odnajduje siły potrzebne do tego, by mierzyć się ze strachem o zdrowie taty i z samotnością. Dzięki nowym przyjaciołom (wiele wskazuje na to, że są oni wytworem jej wyobraźni), dziewczynka staje się odważniejsza i bardziej samodzielna. Wkrótce jest też gotowa pomóc tym, którzy potrzebują magicznych przyjaciół. Z powodzeniem odgrywa rolę łączniczki między fantastycznymi istotami a ludźmi.

Dzieciństwo szansą odrodzenia

Nieokiełznana fantazja to znak rozpoznawczy dzieci, które nie znają limitów i granic. To także dostępna dla każdego, własna, bezpieczna przystań, do której można wrócić ze wzburzonego morza dorosłości. „Fantastyczne istoty” zwracają uwagę na to, że odnalezienie w sobie dziecka jest bardzo potrzebne dojrzałym ludziom – tym, którzy zapomnieli o swoich marzeniach i zrezygnowali z pragnień. Powrót do dzieciństwa to dla nich szansa odzyskania radości, kreatywności i odwagi. Umożliwia odkrycie na nowo swoich pasji. Przypomina o sile, jaka tkwi w porzuceniu ograniczających ram autocenzury. Seans „Fantastycznych istot” może być zatem inspiracją do rozmowy o zaletach bycia dzieckiem i o tym, czego od dzieci mogą się uczyć dorośli.

Czy można zastąpić przyjaciela?

Fantastyczne istoty towarzyszą dzieciom tak długo, jak te są zdolne je dostrzegać. Moment, w którym maluchy stają się samodzielne i przestają widzieć swoich magicznych przyjaciół, jest dla istot wyjątkowo trudny. Pogodzenie się z przemijaniem i nieuchronnymi w życiu zmianami wymaga czasu. Początkowo Bei wydaje się, że lekarstwem na ból i smutek fantastycznych stworzeń może być znalezienie dla nich nowych podopiecznych. Szybko okazuje się jednak, że związki istot z tymi dziećmi, które powołały je do życia, są niezastępowalne i jedyne w swoim rodzaju. Wiedzie to do refleksji na temat wartości relacji międzyludzkich i siły więzi emocjonalnych. Nie można zastąpić najbliższej osoby, ale – niekiedy, na nowych warunkach – można odnowić z nią relację.

Moc wspomnień

Przedstawiona w „Istotach fantastycznych” wizja przemijania wydaje się szczególnie kojąca. Czas nie jest tu bezlitosny, nie odbiera nam wszystkiego, nie każe pogrążać się w melancholii. Wystarczy zamknąć oczy, aby powrócić do najszczęśliwszych chwil i znów poczuć siłę dawnych emocji. Pamięć jest kolejnym po wyobraźni źródłem odnowy. Przypomina nam o tym, kim jesteśmy i kim możemy się stać, kierując nas ku przyszłości pełnej nadziei i możliwości.

Na seans filmu „Istoty fantastyczne” zapraszamy do kin od 17 maja!

Agata Szulc-Woźniak