Dlaczego „Syn” to ważny seans dla nastolatków i ich opiekunów?

„Syn”, czyli najnowsza produkcja reżysera nagradzanego filmu „Ojciec”, w poruszający sposób opowiada o trudnych, choć bardzo istotnych społecznie tematach. Twórcy przedstawiają widzom historię rodziny, która mimo nieporozumień próbuje zjednoczyć się po rozpadzie, by pomóc nastoletniemu synowi odnaleźć utracone szczęście. Jest to nie tylko film łączący pokolenia, ale także ważna lekcja człowieczeństwa, empatii i wrażliwości wobec siebie nawzajem.

O uważności

Tytułowym bohaterem jest Nicholas – młody chłopak, którego poznajemy w kryzysowym momencie jego życia. Rodzice są rozwiedzeni, ojciec założył nową rodzinę, a matka, z którą mieszka, przestaje radzić sobie z jego wychowaniem. Nicholas zaczyna wagarować, nie chce rozmawiać z mamą, więc jedynym wyjściem jest więc tymczasowe zamieszkanie z ojcem, jego partnerką oraz nowonarodzonym synem. Bardzo szybko okazuje się jednak, że trudny okres, przez rodziców postrzegany jako zwykły nastoletni bunt, w rzeczywistości jest czymś dużo poważniejszym. Nicholas wyjawia bowiem, że przestał widzieć w życiu sens i odczuwać radość, choć sam nie do końca wie, co się z nim dzieje. Twórcy pokazują nam więc, jak istotne jest zauważenie sygnałów, jakie dają nam dzieci i natychmiastowa reakcja oraz komunikacja. Pozorny bunt może być tak naprawdę bowiem wołaniem o pomoc.

O zdrowiu psychicznym

Po czasie dowiadujemy się, że problem Nicholasa jest dużo większy, niż spodziewali się tego rodzice. Ojciec próbuje więc na wszystkie sposoby poprawić humor synowi, choć w rzeczywistości czuje się bezradny, bo nie potrafi zrozumieć własnego syna i depresyjnego stanu, w jakim się znajduje. To zwraca uwagę na bardzo istotną kwestię – kryzys zdrowia psychicznego, który w dzisiejszych czasach pojawia się u młodych ludzi coraz częściej. Dzięki ukazaniu sytuacji Nicholasa twórcy starają się też normalizować decyzję o podjęciu terapii, która przez społeczeństwo, tak jak w przypadku rodziców głównego bohatera, wciąż odbierana jest jako coś dziwnego, a czasem nawet jako powód do wstydu. Kluczowe w tym procesie jest też przede wszystkim niestygmatyzowanie osób dotkniętych depresją czy innymi chorobami. O zdrowie psychiczne powinniśmy bowiem dbać w takim samym stopniu jak o fizyczne.

Widząc sytuację Nicholasa zdajemy sobie sprawę z tego, że nie można bagatelizować problemów nastolatków. Czasem sprawy, które wydają się dla innych błahe, dla nich mogą być ogromnym ciężarem. Nie ma więc jednej uniwersalnej skali cierpienia, bo każdy ma własne życie, emocje i – przede wszystkim – granice wytrzymałości. Trudny nastoletni okres nie wyklucza więc realnych problemów i depresji, dlatego tak ważne jest, by zrozumieli to zwłaszcza dorośli.

O rodzicielskim wsparciu

Jedną z niewielu rzeczy, jakie podtrzymywały chłopaka na duchu była świadomość, że może liczyć na swoich rodziców. Nawet jeśli ci nie do końca wiedzieli jak mu pomóc, to starali się wyrwać go z depresyjnych nastrojów i chociaż na chwilę przywrócić radość z życia, którą kiedyś odczuwał. I mimo że ojciec oczekiwał logicznego wyjaśnienia, by uzasadnić zachowania syna, nieustannie starał się okazywać mu wsparcie. Należy bowiem pamiętać, że cokolwiek by się nie działo, dzieci potrzebują świadomości, że zawsze otrzymają pomocną dłoń.

O istocie komunikacji

Jednak mimo dobrych chęci ze strony obojga rodziców, relacja Nicholasa z matką nie była idealna. Gdy nastolatek popadł w depresję, jego mama nie wiedziała co się z nim dzieje. Zachowania syna wydawały jej się dziwne, a ona sama, mimo że bardzo starała się nawiązać z nim jakikolwiek kontakt, wciąż doświadczała z jego strony odrzucenia, bo oboje po prostu przestali ze sobą szczerze rozmawiać. W jednej ze scen twórcy bardzo wyraźnie pokazują nam, jak kluczowa w każdej relacji jest komunikacja. Zarówno Nicholas, jak i jego mama nie potrafili do siebie mówić, a co gorsza, słuchać siebie nawzajem. Oboje posługiwali się półsłówkami, urywali zdania, licząc na to, że druga osoba zrozumie, co mieli na myśli.

Nasze uczucia powinniśmy tymczasem wypowiadać jasno i na głos, bo tylko tak będziemy w stanie porozumieć się z bliskimi. Warto też mówić o emocjach, nawet jeśli coś wydaje się oczywiste, bo słowa zostawiane w sferze niedopowiedzeń tworzą wokół nas niepotrzebny mur. Nicholas nie odpowiada mamie na tak istotne dla niej „kocham cię” i choć w głębi duszy wiemy, że on również darzy ją miłością, to jego milczenie jest dla niej bolesne. Dlatego musimy pamiętać, by głośno i wyraźnie mówić innym o naszych uczuciach, bez względu na to, czy są one dobre, czy złe. Warto doceniać  bliskie nam osoby, nawet jeśli czasem te relacje bywają trudne.

O tym, by nie bać się prosić o pomoc

Istotną kwestią są również blizny, jakie pewnego dnia odkrywa u Nicholasa ojciec. Okazuje się, że chłopak regularnie się samookalecza, a ślady po tym na co dzień maskuje pod długimi rękawami bluzy. Jak sam przyznaje, nie potrafi poradzić sobie z własnym cierpieniem, które odczuwa wewnątrz, dlatego robi coś, co chociaż na chwilę odciągnie jego myśli i da tymczasową ulgę. Wiele nastolatków boryka się z podobnymi odczuciami co Nicholas, ale musimy pamiętać, że samookaleczanie w żadnym wypadku nie jest rozwiązaniem. Warto szukać zdrowego sposobu na danie upustu swoim emocjom, taki, którym nie wyrządzamy krzywdy ani sobie samym, ani innym osobom. Kiedy nasz ból staje się tak duży, że nie jesteśmy w stanie sobie z nim poradzić, należy poprosić o pomoc.

„Syn” to obowiązkowy seans zarówno dla młodych widzów, jak i ich rodziców. Twórcy zwracają bowiem uwagę nie tylko na relacje rodzinne, które często bywają trudne, ale także na niezwykle istotną kwestię depresji oraz świadomości na temat zdrowia psychicznego. Zwłaszcza w dzisiejszych czasach jest to sprawa niezwykle aktualna.

Katarzyna Kujawa