„C’mon C’mon” – poznaj edukacyjne walory seansu

Kiedy myślisz o przyszłości, jak sobie ją wyobrażasz? Jak będzie wyglądać przyroda? Jak zmieni się twoje miasto? Czy rodziny pozostaną takie same? Co zapamiętasz, a o czym zapomnisz? Czego się boisz? Co cię złości? Czy czujesz się samotny? Co sprawia, że jesteś szczęśliwy? Uniwersalne pytania zadawane amerykańskim dzieciom przez Johnny’ego, radiowego dziennikarza są tymi, na które mężczyzna od lat nie potrafi odnaleźć odpowiedzi. Czy w ich odszukaniu pomoże  mu dziewięcioletni, rezolutny siostrzeniec Jesse, nieoczekiwanie pojawiający się w życiu mężczyzny? I dlaczego wspólna podróż bohaterów przez Amerykę okaże się dla nich drogą do samopoznania, odpowiedzialności, a także niezastąpioną nauką budowania i naprawiania relacji? Warto będzie rozważyć te pytania wspólnie z uczniami szkół ponadpodstawowych po seansie filmu „C’mon C’mon”, który wchodzi dziś na ekrany kin.

O potędze empatii i uważności na drugiego człowieka

Wywiad to dla rozmówców okazja, by opowiedzieć o tym, czym nigdy nie rozmawiali. Przekonać się, że są warci czasu i uwagi – słowa z eseju „An Incomplete List of What the Cameraperson Enables” autorstwa Kirsten Johnson, cytowane przez Johnny’ego w jednej ze scen „C’mon C’mon”, mogłyby stanowić jego zawodowe credo. Otwartość na drugiego człowieka, umiejętność słuchania i uważnej obserwacji – to nieodzowne cechy dobrego dziennikarza. Czy to właśnie wspomniane przymioty ułatwiają Johnny’emu odnowienie więzi z dawno niewidzianym siostrzeńcem i jego mamą, Viv? Jakie są najistotniejsze czynniki umożliwiające budowanie głębokich, wartościowych relacji? W toku rozwoju akcji wraz z bohaterami odkrywamy odpowiedzi na te fundamentalne pytania. Kluczowa okazuje się postawa otwartości – na drugiego człowieka, na jego doświadczenia, potrzeby i spojrzenie na świat. Ważną rolę odgrywa także zdolność empatii, umożliwiająca zrozumienie stanów emocjonalnych innej osoby. Jako widzowie obserwujemy fascynujący proces wzajemnego docierania się bohaterów, będący dla nich samych lekcją cierpliwości, akceptacji, odkrywania i respektowania cudzych granic. Na przykładzie więzi rodzącej się między Johnny’m i Jesse’m warto przypomnieć uczniom, że prawdziwie bliska relacja ma szansę zaistnieć tylko w przestrzeni wolnej od wzajemnych ocen i osądów, bogatej za to w uważność, ciekawość i chęć wzajemnego zrozumienia.

O trudnej sztuce wyrażania własnych emocji

Mimo, że Johnny w ramach zawodowego projektu zadaje młodym ludziom pytania prowokujące do osobistych zwierzeń, sam nie jest skory do rozmowy na niełatwe dla niego tematy. Sytuacja ulega odwróceniu w momencie, gdy w życiu bohatera pojawia się Jesse. Bystry dziewięciolatek konfrontuje wujka z niewygodnymi pytaniami, na które ten udziela wymijających odpowiedzi. Stopniowo jednak zaczyna się to zmieniać… Nieustanna dociekliwość siostrzeńca skłania bowiem Johnny’ego do autorefleksji. Kiedy mężczyzna w trakcie samotnych wieczorów spędzanych w hotelowych pokojach snuje osobiste rozważania, których jedynym świadkiem jest jego radiowy mikrofon, zaczyna powoli docierać do prawdy o własnych, nieprzepracowanych traumach. Okazuje się, że pierwszym, często najtrudniejszym krokiem ku otwartemu wyrażaniu emocji jest ich rozpoznanie i nazwanie. Co i dlaczego czuję w danym momencie? Jak mogę to prawidłowo wyrazić? Po projekcji zachęć swoich uczniów do refleksji nad tym zagadnieniem. Przy okazji przypomnij im także o cennej wiedzy zyskanej przez Jesse’go: wszystkie emocje, także te trudne i bolesne, są naturalną częścią ludzkiego życia. Nie należy ich zagłuszać – zamiast tego trzeba je zaakceptować i pozwolić im wybrzmieć. Rozmawianie o własnych uczuciach i potrzebach jest pierwszym krokiem ku autentycznej, świadomej komunikacji. Warto podjąć ten wysiłek, by budować bliskie i wartościowe relacje.

O współczesnej rodzinie i pielęgnowaniu więzi

Seans „C’mon C’mon” może być także punktem wyjścia do zastanowienia się nad problematyką współczesnych relacji rodzinnych. Czemu przestała z tobą rozmawiać? –pyta Johnny’ego siostrzeniec w jednej ze scen, mając na myśli własną mamę. Przecież rozmawiamy – odpowiada Johnny, wiedząc jednak, że prawda na temat sporadycznego kontaktu z Viv jest nieco bardziej skomplikowana. Choroba i śmierć matki, która miała miejsce rok wcześniej, pogłębiła komunikacyjną przepaść między rodzeństwem. Wzajemne urazy, niewyjaśnione konflikty, trud przeżywanej żałoby – wszystkie te czynniki wpłynęły na ochłodzenie ich relacji. Dzięki Jesse’mu Johnny stopniowo uczy się jednak, że podstawowym kluczem do porozumienia jest szczera, empatyczna rozmowa. Próba przemilczenia problemów i niełatwych emocji nie prowadzi do konstruktywnych rozwiązań. Tylko nieustanna autorefleksja, uważność, praca nad sobą, próba wyjaśniania swoich uczuć i motywacji mogą w pozytywny sposób wpłynąć na nadszarpnięte relacje. W trakcie długich rozmów telefonicznych Johnny i Viv wspólnie przepracowują sytuacje z przeszłości, szczerze mówią o swoich emocjach, przyznają się do błędów, innymi słowy: uczą się ze sobą komunikować. Każda rodzina ma na swój sposób skomplikowaną historię – kluczem jest jednak próba nawiązania dialogu, który ma szansę nas do siebie przybliżyć. To jedna z najcenniejszych lekcji płynących z ekranu.

O odpowiedzialności za budowanie lepszego świata

Bazą do ciekawych refleksji będą również odpowiedzi, udzielane na pytania Johnny’ego przez młodych respondentów. Wyłania się z nich wizja troski młodego pokolenia o przyszłość planety i relacji międzyludzkich. Co możemy zrobić, by żyło nam się lepiej? Jak zadbać o dobro naszego wspólnego domu, jakim jest Ziemia? W jaki sposób kształtować odpowiedzialne, świadome, empatyczne postawy? Po projekcji „C’mon C’mon” warto będzie wspólnie z uczniami poszukać odpowiedzi na te pytania.

Zagadnienia edukacyjne, o których warto będzie porozmawiać po seansie:

• EMOCJE: rodzaje emocji, sposoby i znaczenie ich wyrażania
• KOMUNIKACJA: jak skutecznie porozumiewać się z innymi, jak mówić i jak słuchać, na czym polegają blokady komunikacji
• UWAŻNOŚĆ: czym jest i jak ją rozwijać
• RELACJE: jak je budować, kim są dla mnie inni ludzie, jaka jest rola empatii
• PRZYSZŁOŚĆ: w jakim świecie chcielibyśmy żyć, co oznacza bycie odpowiedzialnym człowiekiem, jakie są zagrożenia we współczesnym świecie

Paulina Kulesza